Benedict Arnold - zdrajca USA

Benedict Arnold V (ur. 14 stycznia 1741 w Norwich, Connecticut, zm. 14 czerwca 1801 w Londynie) – kupiec z Connecticut, który walczył w amerykańskiej wojnie o niepodległość w stopniu generała Armii Kontynentalnej.

W Stanach Zjednoczonych Arnold znany jest przede wszystkim ze swojej zdrady i spisku, w wyniku którego doszło do poddania wojskom brytyjskim amerykańskiego fortu w West Point w stanie Nowy Jork. Zdrada była ogromnym ciosem dla sprawy Amerykańskiej Rewolucji, zwłaszcza że Benedict Arnold uważany był za jednego z najlepszych generałów amerykańskich i lidera w Armii Kontynentalnej. Jego imię stało się synonimem zdrady.

Generał Arnold wyróżniał się już od początku trwania wojny. Jego zdolności dowódcze i odwaga przyczyniły się do wielu zwycięstw:

• zajęcie Fortu Ticonderoga w 1775
• inwazja na brytyjską Kanadę w 1775
• zwycięstwo w bitwie o wyspę Valcour na jeziorze Champlain w 1776
• bitwy pod Danbury i Ridgefield w Connecticut (został po nich awansowany do stopnia generała majora)
• bitwa pod Saratogą w 1777

21 września 1780 roku generał armii amerykańskiej Benedict Arnold przekazał Brytyjczykom plany West Point. Do dzisiaj jest uważany za jednego z największych zdrajców w historii USA.

Arnold przejął dowództwo nad twierdzą West Point w sierpniu 1780 roku. Do tego momentu cieszył się powszechnym poważaniem, a prezydent Jerzy Waszyngton obdarzał go pełnym zaufaniem. W czasie trwania wojny o niepodległość USA wyróżniał się walecznością. Brał udział między innymi w inwazji na brytyjską Kanadę i w bitwie pod Saratogą. Mimo zasług wciąż pomijano go jednak przy awansach, a rozrzutny tryb życia sprawiał, że generał coraz bardziej potrzebował pieniędzy.

W lecie 1780 roku wojskowy uznał, że przejście na stronę Brytyjczyków rozwiąże jego problemy. Zgodnie z wynegocjowanym przez niego układem za przekazanie planów West Point miał otrzymać 20 tysięcy funtów. Ostatecznie 21 września 1781 roku dokumenty trafiły w ręce brytyjskiego majora Johna André. Niestety już kilka dni później wpadł on w ręce Amerykanów, a zdrada Arnolda wyszła na jaw. Ten zdążył jednak w ostatniej chwili zbiec do Wielkiej Brytanii. Brał później udział w działaniach wojennych po stronie Brytyjczyków.

W liście, opublikowanym 7 października 1780 roku w Nowym Jorku, generał próbował uzasadnić swoje działania. Atakował tyranię Kongresu Kontynentalnego i sprzeciwiał się sojuszowi Amerykanów z katolicką Francją, opowiadając się za powrotem na łono imperium brytyjskiego.

W czasie jednej z wypraw handlowych Benedict Arnold pojedynkował się w Hondurasie z Brytyjczykiem, kapitanem statku, który nazwał go „Cholernym Jankesem, pozbawionym dobrych manier i niegodnym miana gentlemana”. Arnold wyzwał go na pojedynek, ranił i zmusił do przeprosin.

W czasie masakry bostońskiej był w rejsie handlowym na Karaibach, jednak później napisał „dobry Boże, czy Amerykanie zamierzają spać i dać odebrać sobie swoje wolności, czy może wszyscy stali się filozofami i nie umieją już pomścić wyrządzanej im niegodziwości”.

Żył wystarczająco długo, by zacząć żałować swojej zdrady. Na łożu śmierci miał powiedzieć: „Dajcie mi umrzeć w moim starym mundurze, w którym walczyłem. Niech Bóg mi wybaczy, że włożyłem inny."

Pomnik Buta (ang. Boot Monument)

To stojący w Narodowym Parku Historycznym Saratoga pomnik upamiętniający Benedicta Arnolda – bohatera amerykańskiej wojny o niepodległość. Jest to jedyny pomnik w Stanach Zjednoczonych, na którym nie jest napisane ku czci kogo został postawiony (damnatio memoriae).

Pomnik ma upamiętniać wkład Arnolda w zwycięstwo Armii Kontynentalnej pod Saratogą nad Brytyjczykami. Arnold został ranny w stopę podczas amerykańskiej inwazji na brytyjską Kanadę w 1775 i ponownie w tę samą nogę w czasie walk pod Saratogą. Ta rana właściwie zakończyła jego karierę jako żołnierza walczącego na polu bitwy, od tej pory pozostały mu tylko zadania dowódcy.

Budowa pomnika została sfinansowana ze środków przekazanych przez Johna Wattsa de Peystera, byłego generała majora Milicji Stanu Nowy Jork w czasie wojny secesyjnej. Był on również autorem kilku opracowań historycznych na temat bitwy pod Saratogą.

Napis z tyłu monumentu brzmi:

"Erected 1887 By
JOHN WATTS de PEYSTER
Brev: Maj: Gen: S.N.Y.
2nd V. Pres't Saratoga Mon't Ass't'n:
In memory of
the most brilliant soldier of the
Continental Army
who was desperately wounded
on this spot the sally port of
BORGOYNES GREAT WESTERN REDOUBT
7th October, 1777
winning for his countrymen
the decisive battle of the
American Revolution
and for himself the rank of
Major General."

(Wybudowane w 1887 przez Johna Wattsa de Peystera, generała majora Milicji Stanu Nowy Jork, drugiego wiceprezydenta Stowarzyszenia Pomników w Saratoga. Pamięci najbardziej błyskotliwego żołnierza Armii Kontynentalnej, który został ciężko ranny w tym miejscu, będącym wielką zachodnią redutą generała Johna Burgoyne'a, i 7 października 1777 wygrał decydującą bitwę w Amerykańskiej Rewolucji, dla dobra swoich rodaków, za co awansowano go do stopnia majora generała.)

Benedict Arnold nie jest wspomniany na monumencie z imienia i nazwiska ze względu na swoją późniejszą zdradę i przejście na stronę Brytyjczyków i lojalistów. Został mianowany generałem armii brytyjskiej i otrzymał 6000 funtów za obietnicę oddania dowodzonego przez siebie West Point.

Jedna z historii o Arnoldzie mówi o tym iż już jako generał armii brytyjskiej wziął do niewoli amerykańskiego oficera, który na pytanie Arnolda co Amerykanie zrobiliby gdyby dostał się w ich ręce, odpowiedział:
„Odcięto by pańską prawą nogę i pochowano z pełnymi wojskowymi honorami, a resztę powiesiliby na szubienicy."