Polityka
Ustrój polityczny
Zgodnie z konstytucją z 1979 zmodyfikowaną 10 sierpnia 1998 Ekwador jest republiką, w której głową państwa jest prezydent będący zarazem szefem administracji.
Prezydent wraz z wiceprezydentem są wybierani z tej samej listy w powszechnych i bezpośrednich wyborach na czteroletnią kadencję (nie ma możliwości reelekcji). Członkowie rządu są mianowani przez prezydenta. Prezydent jest szefem rządu, obsadza ważniejsze stanowiska administracyjne i prowadzi politykę zagraniczną państwa.
Władza ustawodawcza należy do jednoizbowego, stuosobowego parlamentu (Kongres Narodowy, Narodowa Izba Reprezentantów Kongresu Narodowego). Członkowie parlamentu są wybierani w prowincjach w bezpośrednich wyborach. Władzę wykonawczą sprawuje prezydent i odpowiedzialny przed nim rząd.
Partie polityczne
W Ekwadorze istnieje system wielopartyjny, cechuje go duża niestabilność i rozdrobnienie.
Główne partie:
* PSC - Partia Chrześcijańsko-Społeczna ? centroprawicowa, założona w 1951
* PRE ? Ekwadorska Partia Roldosistów ? prawicowa, założona w 1982
* DP ? Demokracja Ludowa
* Partia Jedności Republik ? konserwatywna, założona w 1991
* ID ? Lewica Demokratyczna ? założona w 1977
* PCE ? Partia Konserwatywna ? założona w 1855
* MNPP ? Ruch na rzecz Nowego Państwa-Pachakutik
* MPD ? Ruch Ludowo-Demokratyczny
* CFP ? Zgrupowanie Sił Ludowych
Sytuacja międzynarodowa
Ekwador jest członkiem ONZ od 1945 r. Jest także członkiem wielu regionalnych organizacji jak ALADI, CAN czy SELA.
Geografia
Położenie
Państwo położone w północno-zachodniej Ameryce Południowej nad Oceanem Spokojnym. Graniczy z Kolumbią od północy i z Peru od południa. Do Ekwadoru należą również Wyspy Galapagos położone na Oceanie Spokojnym ok. 1000 km na zachód od części kontynentalnej.
* koordynaty geograficzne:
o długość geog. 77 30 E
o szerokość geog. 2 0 N
* powierzchnia całkowita: 283 560 km2 (wraz z wyspami Galapagos)
o ląd: 276 840 km?
o wody śródlądowe: 6720 km?
* długość wybrzeża: 2237 km
* całkowita długość granic: 2010 km
o z Kolumbią: 590 km
o z Peru: 1420 km
Warunki naturalne
Obszar Ekwadoru rozciąga się od nizin na wybrzeżach Oceanu Spokojnego w zachodniej części kraju, poprzez łańcuchy górskie Andów, po zachodnie krańce Niziny Amazonki na wschodzie. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta, naprzeciw jedynej dużej zatoki Guayaquil leży wyspa Puná o powierzchni ok. 900 km?.
W Ekwadorze można wyróżnić 4 regiony fizycznogeograficzne:
* Obszar nadbrzeżny (Costa) na zachodzie kraju ? obejmuje wąski pas nizin nadbrzeżnych wraz z płaskowyżem który ciągnie się wzdłuż Oceanu Spokojnego.
* Część centralna kraju (Sierra) ? pokryta górskimi pasmami Andów Ekwadorskich (dwa główne łańcuchy ? Kordyliera Zachodnia i Kordyliera Środkowa ? rozdzielone Wielką Centralną Doliną), z kulminacją na Chimborazo (6267 m n.p.m.), jest obszarem aktywnym sejsmicznie. Występują liczne wygasłe i czynne wulkany jak Cotopaxi (5896 m n.p.m.) czy Sangay (5230 m n.p.m.). Położony w centralnej części kraju wulkan Cotopaxi jest najaktywniejszym wulkanem na świecie.
* Część wschodnia kraju (Oriente) ? zajmuje obszary wyżynne, łagodnie przechodzące w Nizinę Amazonki.
* Wyspy Galapagos ? archipelag wysp położony ok. 1000 kilometrów na zachód od części kontynentalnej państwa.
Stosunki wodne
Dobrze rozwiniętą, gęstą sieć rzeczną tworzą m.in. należące do dorzecza Amazonki rzeki: Napo, Pastaza, Morona i Putumayo oraz uchodzące do Oceanu Spokojnego: Esmeraldas, Guayas, i Daule. Brak większych jezior, w widłach rzek Guayas i Daule bagna.
Klimat
Klimat równikowy, w Andach górski z piętrami klimatycznymi, w południowej części wybrzeża suchy, pozostający pod wpływem zimnego Prądu Peruwiańskiego. Średnia roczna suma opadów od 200 mm w południowej części wybrzeża i 400 mm w śródgórskich kotlinach oraz w południowej części Andów, do 3000 mm w północnej części wybrzeża, na wschodnich stokach Kordyliery Środkowej i we wschodnim Ekwadorze. Średnie temperatury utrzymują się mniej więcej na jednakowym poziomie przez cały rok: w stolicy kraju Quito wynoszą ok. 15?C (od 7°C do 23°C), w największym mieście kraju Guayaquil ok. 26?C (od 24?C do 27?C)
Fauna i flora
Naturalną szatę roślinną stanowią lasy, pokrywają ponad 50% powierzchni Ekwadoru. We wschodnim Ekwadorze w dorzeczu Amazonki wilgotne lasy równikowe (mahoniowiec, palisander, balsa, kauczukowiec), w Andach wiecznie zielone lasy liściaste, na wybrzeżu lasy suche. Śródgórskie płaskowyże porasta trawiasto-krzewiasta formacja zwana parámo wraz z innymi formacjami trawiastymi.
Podział administracyjny
Ekwador jest podzielony na 22 prowincje (provincias) ? jednostki administracyjne pierwszego rzędu. Prowincje z kolei dzielą się na 217 kantonów (cantones).
Lp Prowincja Ilość kantonów Stolica Powierzchnia Ludność Gęstość zaludnienia
1 Azuay 14 Cuenca 7 701 km? 626 857 81,4 os./km?
2 Bolívar 8 Guaranda 3 254 km? 200 000 61,5 os./km?
3 Ca?ar 7 Azogues 3 910 km? 200 000 51,2 os./km?
4 Carchi 6 Tulcán 3 605 km? 161 000 44,7 os./km?
5 Chimborazo 10 Riobamba 6 000 km? 480 000 80 os./km?
6 Cotopaxi 7 Latacunga 3 200 km? 350 000 109,4 os./km?
7 El Oro 14 Machala 5 988 km? 525 000 87,8 os./km?
8 Esmeraldas 7 Esmeraldas 15 573 km? 385 000 24,7 os./km?
9 Galápagos 3 Puerto Baquerizo Moreno 8 010 km? 25 000 3,1 os./km?
10 Guayas 28 Guayaquil 20 902 km? 3 300 000 157,9 os./km?
11 Imbabura 6 Ibarra 4 600 km? 350 000 76,1 os./km?
12 Loja 16 Loja 10 793 km? 440 000 40,8 os./km?
13 Los Ríos 12 Babahoyo 7 250 km? 750 000 103,4 os./km?
14 Manabí 21 Portoviejo 18 900 km? 1 200 000 63,5 os./km?
15 Morona-Santiago 11 Macas 25 700 km? 100 000 3,9 os./km?
16 Napo 5 Tena 33 500 km? 150 000 4,5 os./km?
17 Orellana 4 Puerto Francisco de Orellana 20 733 km? 86 500 4,2 os./km?
18 Pastaza 4 Puyo 29 500 km? 61 800 2,1 os./km?
19 Pichincha 9 Quito b/d km? 2 400 000 b/d os./km?
20 Sucumbíos 7 Nueva Loja 18 612 km? 145 000 7,8 os./km?
21 Tungurahua 9 Ambato 3 369 km? 450 000 133,6 os./km?
22 Zamora-Chinchipe 9 Zamora 10 556 km? 76 000 7 os./km?
Historia
Pierwsze ślady osadnictwa na ziemiach należących do Ekwadoru pochodzą z ok. 8000 p.n.e. Tereny te, zamieszkane przez liczne rolnicze plemiona indiańskie, król Tupa Inca Yupanqui włączył w granice państwa Inków w drugiej połowie XV w.
Hiszpańska kolonizacja
Obszar Ekwadoru został odkryty i od 1526 r. penetrowany przez Hiszpanów (wyprawy Francisco Pizarra i Diego de Almagra). Ostatecznie konkwistadorzy dowodzeni przez podwładnego Pizarra Sebastiána de Belalcázara, opanowali te tereny w latach 1531-1535 i założyli miasta Quito oraz Guayaquil. W 1536 r. Ekwador włączono do Wicekrólestwa Peru. W 1563 utworzono audiencje Quito, ważną gospodarczo bo bogatą w srebro i złoto, miasto Quito było także jej centrum kulturalno-naukowym. We wschodniej części audiencji istniało w latach 1638-1773, posiadające sporą autonomię państwo Maynas, administrowane przez jezuickich misjonarzy. Następnie, w 1739 tereny te włączono do Wicekrólestwa Nowa Granada.
Droga ku niepodległości
W XVII i XVIII w. niewolniczy przymus pracy na roli i w kopalniach powodował liczne powstania Indian. Od drugiej połowy XVIII w. pojawiły się dążenia niepodległościowe wśród Kreoli, i w związku z tym próby uniezależnienia Quito od władzy hiszpańskiej. W początkach XIX w. rozpoczęła się walka miejscowej ludności z kolonizatorami hiszpańskimi. W 1809 r. wybuchło powstanie, utworzono juntę rządzącą i proklamowano niepodległość, której nie udało się jednak utrzymać na skutek stłumienia rewolty. Kolejne powstanie z 1812 r. również zostało stłumione. Od 1819 wybuchają dalsze walki pod dowództwem gen. Antonio José de Sucre. Dzięki decydującemu zwycięstwu gen. de Sucre pod Pichincha (24 V 1822) umożliwia wojskom Simona Bolivara wyzwolenie miasta Quito (16 VI 1822). Działania wojskowe zostają zakończone w 1822 r. ostatecznym zwycięstwem. W następnych latach Ekwador wstępuje, jako prowincja Quito, do stworzonej przez Simona Bolivara federacyjnej republiki Wielkiej Kolumbii (powstałej w 1819). W 1824 prowincja przyjmuje dzisiejszą nazwę Ekwador. Po rozpadzie Wielkiej Kolumbii w maju 1830, Ekwador ogłasza się niezależnym państwem. Pierwszym prezydentem zostaje gen. Juan José Flores.
Niepodległość
Przez cały okres niepodległego bytu, wewnętrzna sytuacja polityczna kraju była bardzo skomplikowana i pełna napięć. Władzę sprawowano w sposób niezgodny z zasadami demokracji, zmiany kolejnych ekip rządzących dokonywały się często na drodze przewrotów wojskowych i zamachów stanu. Mimo niepewnej sytuacjo politycznej w niepodległym Ekwadorze udało się przeprowadzić szereg postępowych reform społecznych i gospodarczych. Starano się rozwijać infrastrukturę komunikacyjną kraju, budując wiele kilometrów linii kolejowych i dróg.
XIX-wieczną historię Ekwadoru zdominowała rywalizacja dwóch regionów gospodarczo-polityczno-kulturalnych: Sierry z ośrodkiem w Quito i Costy z ośrodkiem w Guayaquil. Nowo odkryte tereny Amazonii, nie znane i nie zagospodarowana, pozostawały poza kontrolą państwa i stanowiły obszar sporny między Ekwadorem, Peru i Kolumbią. Rządy konserwatystów z Sierry ? reprezentujących wielkich właścicieli ziemskich i armię, eksponujących rolę Kościoła katolickiego (należeli do nich prezydenci Juan Jose Flores i G. García Moreno), przeplatały się z rządami liberałów z Costy ? przedstawicieli burżuazji handlowo-przemysłowej. Walkom o władzę towarzyszyły konflikty zbrojne z Peru i Kolumbią.
Od 1852 r. rządy objęli liberałowie, nastąpiło zniesienie niewolnictwa i wygnanie jezuitów, wprowadzono bezpłatne szkolnictwo. W 1861 do władzy doszli konserwatyści, w 1869 r. ustanowili konstytucje przyznającą prawa polityczne wyłącznie katolikom. Zaostrzająca się rywalizacja między konserwatystami a liberałami doprowadziła do wojny domowej, trwającej w latach 1895-1896. Po zwycięstwie liberałów, przejęli oni władzę w Ekwadorze i sprawowali ją prawie nieprzerwanie do 1944. Dominującą wtedy rolę w gospodarce i polityce zaczęła odgrywać Costa, zwłaszcza prowincja Guayaquil.
Po otwarciu Kanału Panamskiego intensywnie zaczął rozwijać się handel zagraniczny, Ekwador stał się jednym z największych na świecie eksporterów kakao.
Kolorem jasnozielonym zaznaczono ziemie utracone na rzecz Peru
Kolorem jasnozielonym zaznaczono ziemie utracone na rzecz Peru
W latach 20. XX w. zaczęły do Ekwadoru napływać obce kapitały (zwłaszcza brytyjski i amerykański) inwestowane w przemysł naftowy. Rosło uzależnienie Ekwadoru od USA. Lata 30. to okres kryzysu gospodarczego (znaczne pogorszenie sytuacji ekonomicznej m.in. pod wpływem wielkiego kryzysu światowego) oraz destabilizacji politycznej wywołanej licznymi zamachami stanu, w latach 1931-1940 władzę sprawowało aż 18 prezydentów i żaden z nich nie dotrwał do końca kadencji. W 1941 wybuchła wojna z Peru o Amazonię, gdzie odkryto bogate zasoby ropy naftowej. Wojnę zakończyło porozumienie zawarte 1942 w Rio de Janeiro pod presją państw obu Ameryk (gwarantowane przez Argentynę, Brazylię, Chile i USA), niekorzystne dla Ekwadoru, który utracił ok. 40% swojego terytorium. W połowie II wojny światowej Ekwador opowiedział się po stronie aliantów i w 1942 r. wypowiedział wojnę Niemcom oraz Włochom. Dzięki temu otrzymał znaczną pomoc gospodarczą od USA, które zbudowały na ważnych pod względem strategicznym wyspach Galápagos bazę wojskową, dla ochrony Kanału Panamskiego.
Czasy powojenne
Ekwador zostaje w 1945 członkiem ONZ.
W okresie powojennym armia przejęła inicjatywę w życiu politycznym państwa i podjęła próby jego unowocześnienia. W 1944 r., w wyniku powstania wojskowych, władzę przejął José María Velasco Ibarra, który przez ok. 30 lat wywierał wpływ na życie Ekwadoru, był prezydentem w latach 1944-1947, 1952-1956, 1960-1961 i 1968-1972. Jego plany reform, zmierzających do modernizacji zacofanego gospodarczo, rolniczego Ekwadoru, nie zostały zrealizowane. Prowadził niezależną politykę zagraniczną w stosunkach z USA i kwestionował, lecz bez rezultatu, układ graniczny z Peru zawarty po wojnie w 1942. Wojskowi sprawujący (z przerwami) władzę w latach 1961-1979 deklarowali potrzebę reform strukturalnych, polityki rozwojowej i wzmocnienia kontroli państwa nad gospodarką. Próbowali także nacjonalizować niektóre jej dziedziny. W 1964 zadekretowali ograniczoną reformę agrarną, którą realizowano jeszcze w połowie lat 70. lecz nie wywarła ona większego wpływu na zmianę struktury rolniczej kraju. Od lat 70. ważnym elementem gospodarki Ekwadoru stała się ropa naftowa, której bogate złoża odkryto w 1967. W 1974 znacjonalizowano część mienia amerykańskiego koncernu Texaco-Gulf i zmniejszono tereny koncesyjne, w 1973 r., po odkryciu dalszych bogatych złóż ropy, Ekwador przystąpił do OPEC. Eksport ropy poprawił sytuację gospodarczą Ekwadoru, dochody z niego nie służyły jednak tworzeniu trwałych podstaw do rozwoju kraju. Na początku lat 80., po spadku cen ropy naftowej na rynkach światowych, sytuacja gospodarcza Ekwadoru ponownie się pogorszyła, jednocześnie odżyły konflikty graniczne z Peru i Kolumbią. Po powrocie w 1979 r. do rządów cywilnych, kolejne rządzące koalicje (1981-1988 i od 1992 centroprawicowe, 1988-1992 centrolewicowa) próbowały realizować całkowicie odmienne rozwiązania gospodarcze ? neoliberalne i socjaldemokratyczne, co nie przyniosło pozytywnych i trwałych zmian w sytuacji społeczno-gospodarczej kraju. Przybyły też nowe problemy: wzrost roszczeń (m.in. społeczno-politycznych) ludności tubylczej (indiańsko-metyskiej), stanowiącej większość mieszkańców Ekwadoru, m.in. żądania zwrotu ziemi nadanej reformami z 1964 i 1973 i odebranej w 1994 (marsze na stolicę, blokady dróg itd.). Według raportów USA Ekwador ma coraz bardziej rosnący udział w nielegalnym tranzycie narkotyków.
W 1993 nowo wybrany prezydent Sixto Durán Ballén podjął decyzję o wystąpieniu Ekwadoru z OPEC. Krok ten był konsekwencją polityki sanacji, dotyczącej gospodarki prowadzonej przez nową ekipę rządzącą. Decyzję o wystąpieniu podjęto w związku z nieprzyznaniem żądanych, wyższych limitów na wydobycie ropy. Wprowadzone posunięcia oszczędnościowe, podwyżki cen, dewaluacja krajowej waluty spotkały się z protestami związków zawodowych i ludności. W 1998 prezydentem zostaje chrześcijański-demokrata Jamil Mahuad, doprowadza do nowelizacji konstytucji, poprzedzonej referendum, w kwestii możliwości reelekcji głowy państwa i prawa dwukrotnego wyboru deputowanych do parlamentu. W 1999 na skutek dużego spadku cen ropy na rynkach światowych kraj popada w duży kryzys ekonomiczny, inflacja osiąga poziom 60%, fala strajków i demonstracji (okupacja parlamentu przez 10 tys. Indian) zmusza prezydenta do ogłoszenia stanu wyjątkowego. Jednak już na początku 2000 nasilają się nowe demonstracje, wspomagane częściowo przez wojsko (nieudany wojskowy zamach stanu płk. Lucio Gutierreza), prowadzą do obalenia prezydenta Jamila Mahuada (21 I 2000). Zostaje on zastąpiony przez ówczesnego wiceprezydenta Gustavo Noboa Berejano. 10 września 2000 zastąpiono narodową walutę sucre ? dolarem amerykańskim, z czego wynikła drastyczna podwyżka cen która ostatecznie pogłębiła napięcie i trudną sytuację w kraju. Prezydent Gustavo Noboa Berejano wprowadza stan wyjątkowy w całym kraju. W 2002 r. mają miejsce kolejne wybory prezydenckie, zwycięża Lucio Gutierrez, który stał na czele puczu z 2000. Sytuacja polityczna i gospodarcza bardzo trudna, mimo że Ekwador jest drugim w Ameryce Południowej eksporterem ropy naftowej i pierwszym bananów, a wzrost gospodarczy wyniósł 6% w 2004 r., to 80% mieszkańców żyje w biedzie wskutek nieudolnych rządów i korupcji, inflacja jest nadal wysoka i wynosi ok. 25%. W ślad za tym rośnie zamęt polityczny. Już w IV 2005, w wyniku demonstracji ulicznych parlament odsuwa od władzy prezydenta (prezydent otrzymuje azyl polityczny w Brazylii). Urząd prezydencki obejmuje dotychczasowy wiceprezydent Alfredo Palacio. W marcu tego roku mają miejsce protesty ludności indiańskiej wobec planowanej umowy o wolnym handlu z USA.
Gospodarka
Ekonomiczne dane statystyczne na rok 2005
? PKB nominalne
- na 1 mieszkańca
- PKB rzeczywiste
- na 1 mieszkańca
- wzrost PKB 56,9 mld $
4 300 $
30,7 mld $
2 500 $
3,9%
waluta: USD; $
dolar amerykański
= 100 centów
struktura
zatrudnienia: ? rolnictwo 8%
? przemysł 24%
? usługi 68%
udział % w PKB ? rolnictwo 7,4%
? przemysł 31,8%
? usługi 60,8%
budżet:
? dochody
? wydatki
8,822 mld $
8,153 mld $
inflacja: 3,1%
dług publiczny: 44,9% PKB
dług zagraniczny: 18,29 mld $
rezerwy złota
i dewizy: 2,147 mld $
siła robocza: 4,6 mln ludzi
ludność żyjąca
poniżej ubóstwa: 41% (2006)
bezrobocie: 9,7%
inwestycje: 22% PKB
przemysłowe produkcyjne
tempo wzrostu: 4,5%
źródła energii: ? paliwa
kopalne b/d
? energia
wodna b/d
? energia
atomowa b/d
elektryczność:
? produkcja
? konsumpcja
11,27 mld kWh
10,55 mld kWh
ropa naftowa:
? produkcja
? konsumpcja
493 200 bar/d
155 000 bar/d
naturalny gaz:
? produkcja
? konsumpcja
50 mln m?
50 mln m?
struktura
użytkowania ziemi: ? grunty orne b/d
? użytki zielone b/d
? lasy b/d
? pozostałe b/d
import: 8,436 mld $
import
(najważniejsi partnerzy) USA: 16,5%
Kolumbia: 14,1%
Chiny: 9,2%
Wenezuela: 7,1%
Brazylia: 6,5%
Chile: 4,6%
Japonia: 4,5%
Meksyk: 4,3%
eksport: 9,224 mld $
eksport
(najważniejsi partnerzy) USA: 42,9%
Panama: 14,3%
Peru: 7,9%
Włochy: 4,6%
Ekwador należy do grupy krajów stosunkowo słabo rozwiniętych. Gospodarka opiera się na rolnictwie i wydobyciu ropy naftowej (drugie na kontynencie zasoby, z eksportu ropy pochodzi 42% wpływów dewizowych). Po dość szybkim rozwoju przemysłu przetwórczego w latch 1970-1980 narosło zadłużenie zagraniczne (do 12 mld dolarów USA w 1991) oraz spadło średnie roczne tempo wzrostu produktu krajowego brutto, z 8,7% w 1965-1980 do 1,5% w 1980-1987. Programy stabilizacyjne wprowadzane pod kontrolą Międzynarodowego Funduszu Walutowego nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.
Od 10 września 2000 r. obowiązującą walutą jest dolar amerykański który dzieli się na 100 centów. Dawniej jednostką monetarną było sucre = 100 centavos
Struktura zatrudnienia: rolnictwo 8%, przemysł 24%, usługi i handel 68%.
Dochód narodowy w 2004 wynosił 3 700 USD na 1 mieszkańca.
Inflacja w 2004 wyniosła 2%.
Zadłużenie zagraniczne przekracza 16 mld USD (2004).
Rolnictwo
Podstawę utrzymania 1/3 ludności stanowi rolnictwo rozwijające się dzięki dużym, wielkoobszarowym prywatnym majątkom ziemskim (duży udział w ogólnej powierzchni użytków rolnych). Ekwador jest jednym z największych w świecie producentów i eksporterów bananów. Z przeznaczeniem głównie na wywóz uprawia się także kawę i kakao. Na potrzeby wewnętrzne uprawia się: trzcinę cukrową, ryż, kukurydzę, pszenicę, jęczmień, ziemniaki, maniok, soję, drzewa cytrusowe (głównie pomarańcze) palmę oleistą oraz bawełnę. Prowadzi się tu także hodowlę bydła, trzody chlewnej, owiec, koni i kóz. Areał ziem uprawnych został znacznie powiększony w połowie lat 50. dzięki zakrojonemu na szeroką skalę karczowaniu lasów. Średnia wydajność pracy w rolnictwie jest czterokrotnie niższa niż w przemyśle. Istotnym elementem sektora rolno-spożywczego jest dość dobrze rozwinięte rybołówstwo zwłaszcza połów krewetek i tuńczyków. Ważną rolę odgrywa leśnictwo, eksploatujące cenne gatunki drzew występujące w wilgotnych lasach tropikalnych, we wschodniej części kraju (drzewo balsa, chinowe, kauczukowe i mahoniowe).
Przemysł
Przemysł Ekwadoru jest słabo rozwinięty. Podstawową gałęzią przemysłu przetwórczego jest rafinacja ropy naftowej i przetwórstwo gazu ziemnego orzaz związany z ropą przemysł chemiczny (produkcja opon i nawozów sztucznych). Duże zakłady petrochemiczne funkcjonują w Guayaquil. Pieniądze pochodzące z sektora naftowego rząd stara się lokować w rozwój nowych gałęzi przemysłu, m.in. samochodowego i metalurgicznego. Ponadto w kraju działają zakłady branż tradycyjnych: przetwórstwa spożywczego, włókienniczej, cementowej i materiałów budowlanych. Istotna rolę w dalszym ciągu odgrywa ręczne rzemiosło (wyrób makaty, kilimy, poncz).
Handel
Podstawowym towarem przeznaczonym na eksport jest ropa naftowa (47% wartości eksportu). Drugą ważną grupą towarową są produkty branży rolno-spożywczej, głównie banany i krewetki oraz ziarna kakao i kawy. Do kraju sprowadza się przede wszystkim surowce, dobra inwestycyjne oraz artykuły konsumpcyjne.
Głównymi partnerami handlowymi są: Stany Zjednoczone, Kolumbia i Wenezuela.
Obroty w handlu z zagranicą w 2004 wyniosły:
* eksport: 7,56 mld USD
* import: 7,65 mld USD
Obroty w handlu z zagranicą w 2005 wyniosły:
* eksport: 9,22 mld USD
* import: 8,44 mld USD
Demografia
Zmiana liczby ludności Ekwadoru w latach 1961-2003 (w tysiącach)
Statystyki demograficzne (2006)
Liczba ludności 13 547 510
Ludność według wieku
0 ? 14 lat 33%
mężczyzn: 2 281 499
kobiet: 2 195 551
15 ? 64 lat 61,93%
mężczyzn: 4 178 653
kobiet: 4 210 766
ponad 64 lata 5%
mężczyzn: 319 719
kobiet: 361 322
Średnia wieku
w całej populacji 23,6 lat
mężczyzn 23,1 lat
kobiet 24 lat
Przyrost naturalny 1,5%
Współczynnik urodzeń 22,29 urodzeń/1000 mieszkańców
Współczynnik zgonów 4,23 zgonów/1000 mieszkańców
Współczynnik migracji -3,11 migrantów/1000 mieszkańców
Ludność według płci
przy narodzeniu 1,05 mężczyzn/kobiet
poniżej 15 lat 1,05 mężczyzn/kobiet
15 ? 64 lat 0,99 mężczyzn/kobiet
powyżej 64 lat 0,89 mężczyzn/kobiet
w całej populacji 1 mężczyzn/kobiet
Umieralność niemowląt
w całej populacji 22,87 śmiertelnych/1000 żywych
płci męskiej 27,42 śmiertelnych/1000 żywych
płci żeńskiej 18,09 śmiertelnych/1000 żywych
Oczekiwana długość życia
w całej populacji 76,42 lat
mężczyzn 73,55 lat
kobiet 79,43 lat
Rozrodczość 2,68 urodzeń/kobietę
HIV/AIDS
Współczynnik dorosłych z HIV/AIDS 0,3% (2003)
Liczba osób żyjących z HIV/AIDS 21 000 (2003)
Liczba zmarłych na HIV/AIDS 1 700 (2003)
Ekwador liczy 13,4 mln mieszkańców (2005).
Średnia gęstość zaludnienia wynosi 49 osób/km?.
W miastach zamieszkuje około 62% ludności.
7% ludności to analfabeci.
Przeciętna długość życia mężczyzn to 73 lata, kobiet ? 79 lat.
Struktura etniczna
Większość ludności Ekwadoru mieszana, pochodzenia indiańsko-europejskiego.
Według danych CIA:
Metysi (potomkowie mieszanych małżeństw białych i Indian): 65%
Indianie południowoamerykańscy (głównie Keczua): 25%
Potomkowie białych kolonizatorów (głównie Hiszpanów): 7%
Murzyni (potomkowie afrykańskich niewolników): 3%
Według innych danych, największą grupę etniczną tworzą Indianie Keczua: 50%, drugie miejsce pod względem liczebności zajmują Metysi: 40% oraz biali: 9% (głównie Hiszpanie). Kreole, Murzyni i Mulaci stanowią około 1% populacji.
Religia
Większość społeczeństwa wyznaje katolicyzm: 95%, resztę stanowią niewielkie grupy protestantów, bahaistów, wyznawców judaizmu i różnych religii pierwotnych.
Języki
Językiem urzędowym jest hiszpański, w użyciu wśród miejscowej populacji Indian jest także język keczua, chibcha i inne.
Analfabetyzm, dane szacunkowe na rok 2003:
* ogólnie: 7,5%
* mężczyźni: 6%
* kobiety: 9%
Największe miasta
Tabela poniższa przedstawia miasta w Ekwadorze powyżej 50 tys. mieszkańców.
Miasto Ludność Prowincja
Guayaquil
Guayaquil
Quito
Quito
Cuenca
Cuenca
1 Guayaquil 1 952 029 Guayas
2 Quito 1 399 814 Pichincha
3 Cuenca 276 964 Azuay
4 Santo Domingo 200 421 Pichincha
5 Machala 198 123 El Oro
6 Manta 183 166 Manabí
7 Portoviejo 170 326 Manabí
8 Eloy Alfaro 167 784 Guayas
9 Ambato 154 369 Tungurahua
10 Riobamba 124 478 Chimborazo
11 Quevedo 119 436 Los Ríos
12 Loja 117 796 Loja
13 Milagro 110 093 Guayas
14 Ibarra 108 666 Imbabura
15 Esmeraldas 95 630 Esmeraldas
16 Babahoyo 76 279 Los Ríos
17 La Libertad 75 881 Guayas
18 Latacunga 51 717 Cotopaxi
Święta
Święta religijne i świeckie
data nazwa polska nazwa hiszpańska
1 stycznia Nowy Rok A?o nuevo
marzec Wielkanoc
(Wielki Czwartek i Wielki Piątek) Jueves Santo y Viernes Santo
1 maja Święto pracy Día del Trabajo
24 maja Bitwa pod Pichinchą Batalla de Pichincha
24 lipca Narodziny Szymona Boliwara Natalicio de Simón Bolivar
25 lipca Założenie Guayaquil Fundación de Guayaquil
10 sierpnia Dzień Niepodległości
(rocznica powstania w 1809) Día de la Independencia
15 sierpnia Wniebowzięcie Matki Boskiej Día de la Asunción
9 października Niepodległość miasta Guayaquil Independencia de Guayaquil
12 października Odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba
w 1492 r. Día de la raza
1 listopada Dzień Wszystkich Świętych Día de Todos Los Santos
2 listopada Dzień Wszystkich Zmarłych Día de los Difuntos
3 listopada Niepodległość miasta Cuenca Independencia de Cuenca
6 grudnia Założenie Quito Fundación de Quito
25 grudnia Boże Narodzenie Navidad
Nauka
W Ekwadorze działa Ekwadorska Akademia Literatury, założóna w 1875, powiązana z Hiszpańską Akademią Królewską w Madrycie. Istnieje 10 uniwersytetów z których najstarszy i największy Centralny Uniwersytet Ekwadoru w Quito został założony w 1769. Poza tym Politechnika Narodowa w Quito, założona w 1869.
Historia