Dominikana (Republika Dominikańska) - drugie (po Kubie) co do wielkości państwo na Morzu Karaibskim. Zajmuje ok. 2/3 powierzchni wyspy Hispaniola, dzieląc ją z położonym po stronie zachodniej Haiti.
hiszpański
Język urzędowy
republika
Ustrój polityczny
prezydent Leonel Fernandez
Głowa państwa
prezydent Leonel Fernandez
Szef rządu
127.48 730 km2
Powierzchnia
Powierzchnia na świecie miejsce
84.9 049 595
Liczba ludności
miejsce
Ludność na świecie
185 osób/km2
Gęstość zaludnienia
od Haiti - 27 lutego 1844
Święto Niepodległości
peso dominikańskie (DOP)
Jednostka monetarna
Quisqueyanos valientes
Hymn państwowy
Historia
Rdzennymi mieszkańcami Hispanioli byli Tainowie. W roku 1492 została odkryta dla Europy przez Krzysztofa Kolumba, czego konsekwencją była stopniowo postępująca okupacja hiszpańska. Santo Domingo, stolica kraju założona w 1496, jest najstarszym stałym osiedlem europejskim w obu Amerykach.
W ciągu stuleci ludność wyspy wzbogaciła się m.in. o niewolników afrykańskich (od początku XVI w.) oraz francuskich osadników. Zachodnia część wyspy, pod kontrolą francuską, znana jako Saint-Domingue wyodrębniła się w roku 1804 po serii powstań i walk (m.in. przeciw Legionom Polskim) jako niepodległe państwo Haiti. W latach 1821-1843 Dominikana znajdowała się pod okupacją haitańską. 2 lutego 1844, po zwycięskim powstaniu, ogłoszono niepodległość. Nastapiła seria wojen z Haiti, a w latach 1861-1865 była kolonia znajdowała się pod ponowną okupacją hiszpańską. Nie był to koniec niepokojów: w latach 1916-1924 Dominikanę okupowały wojska amerykańskie. Wkrótce potem, w roku 1930, rozpoczęła się tzw. era Trujilio, trwająca do roku 1961, w którym prezydenturę - po raz pierwszy ? objął Joaquín Balaguer.
Dalsze wydarzenia:
- 1963 - po zrzeczeniu się prezydentury przez Balaguera i chwilowym objęciu stanowiska przez Juana Boscha, nastąpił wojskowy zamach stanu
- 1965 - kolejny zamach stanu obalił dyktaturę wojskową i doprowadził do interwencji amerykańskiej, nazwanej Operation Power Pack.
- 1966 - Balaguer został ponownie wybrany na prezydenta, w latach 1970 oraz 1974 ponownie otrzymał ten urząd
- 1978 - prezydentem został Antonio Guzmán Fernández; na miesiąc przed końcem kadencji popełnił on samobójstwo, a jego obowiązki objął dotychczasowy wiceprezydent Jacobo Majluta Azar
- 1982 - fotel prezydenta objął Salvador Jorge Blanco; próby wprowadzenia reform gospodarczych doprowadzają do krwawych zamieszek w roku 1984
- 1986 i 1990 - prezydentem został ponownie Joaquín Balaguer.
- 1994 - Balaguer objął prezydenturę na skróconą kadencję
- 1996 - prezydentem został Leonel Fernández
- 2000 - władzę objął Hipólito Mejía, doprowadzając do hiperinflacji i wielu skandali pośród ekipy rządzącej
- 2004 - Leonel Fernández został ponownie prezydentem
Ustrój polityczny
- Podział administracyjny: 29 prowincji + dystrykt stołeczny
Demografia
Zgodnie z CIA Factbook, okolo 73% wszystkich dominikańczyków jest pochodzenia mieszanego miejscowych z innymi narodowściami, to jest z mieszkańcami Europy, Afryki i Ameryki. Okolo 16% dominikańczyków jest pochodzenia hiszpańskiego. Inni biali w Republice Dominikańskiej są Niemcami, Włochami, Francuzami i Amerykanami. Ekonomiczne kwestie doprowadziły do ogromnej migracji Dominikańczyków do Stanów Zjednoczonych, głównie do wielkich wschodnich miast wybrzeża.
Populacja
Znaczna część ludności Republiki Dominikańskiej znajduje się w mieście Santo Domingo, które jest stolicą i Santiago de Los Caballeros który jest drugim największe miastem w kraju zawierającym ponad 600.000 mieszkańców.
Kultura
Podstawowe informacje o kulturze i odsyłacz do artykuły o kulturze kraju
- Religia: 89% katolików, animizm, voodoo
- Język:
W Republice Dominikańskiej językiem urzędowym jest hiszpański. Język ten wprawdzie odbiega nieco od tego (lub tych ? jako że w Hiszpanii występuje również wiele różnych dialektów), który używany jest na Półwyspie Iberyjskim, jednak nie na tyle, aby stwarzało to problemy z komunikowaniem się. Różnice te zaznaczają się zarówno na podłożu leksyki, jaki i wymowy.
W sferze leksykalnej dostrzec można wpływy kultury rdzennych mieszkańców wyspy (los Tainos), np. w wyrazach: guagua ? pojazd (autobus), mangú ? tłuczona mieszanka (np. bananów). Również okupacja kraju przez wojska amerykańskie, jak i bliskość obu krajów pozostawiły swój ślad na języku używanym w Dominikanie, np. w słowach: chequear (z ang. to check ? sprawdzać) lub setear (z ang. to set ? uporządkować).
W sferze wymowy typowym dla Karaibów jest zamienianie ?r? z ?l? i na odwrót, w zależości od regionu. I tak w Santo Domingo zamiast ?mi amor? (kochanie) usłyszeć można /mi amol/. Na południowym zachodzie z kolei ?falda? (spódnica) wymawiana jest jako /farda/. Niewątpliwie najśpiewniejszym akcentem charakteryzują się mieszkańcy północnej części kraju ? el Cibao. Tu z kolei głoska ?r? zastępowana jest przez ?i? ? stąd ?Puerto Plata? brzmi jako /pueito plata/.
Gospodarka
Główne produkty przemysłu rolno-spożywczego to cukier, tytoń oraz kawa, które są obok złota i innych metali, cennym towarem eksportowym.
