Stolica
Język urzędowy
Ustrój polityczny
Głowa państwa
Szef rządu
Powierzchnia km2
Powierzchnia na świecie
Liczba ludności
Ludność na świecie
Gęstość zaludnienia
Jednostka monetarna
Strefa czasowa
Hymn państwowy
Kod ISO 3166
Domena Internetowa
Kod samochodowy
Kod telefoniczny
Religia dominująca
PKB
PKB na osobę
XII-XIII wiek
Adża przybywają na tereny obecnego Beninu i mieszają się z tubylcami, tak powstają ludy Fonowie
XVII wiek
na południe królestwa Fonów przybywają Europejczycy; handel niewolnikami
1800-1850
król Dezo z Dahomeju atakuje ziemie Jorubów (na wschodzie) dla zdobycia niewolników
1892-1894
wojna francusko-dahomejska; niepodległy Dahomej
1899
Dahomej prowincją Francuskiej Afryki Zachodniej
1960
niepodległość Dahomeju oraz przyjęcie do ONZ
1972
płk Mathieu Kérékou na czele rządu wojskowych wprowadza zasady "naukowego socjalizmu"
1975
zmiana nazwy kraju na Benin
1989
odejście od zasad marksizmu-leninizmu i gospodarki planowanej centralnie
1990
powrót do wielopartyjności; uchwalenie nowej konstytucji
1991
pierwsze wolne wybory; Nicéphore Soglo zostaje prezydentem Beninu; wprowadzenie gospodarki wolnorynkowej
1996
Mathieu Kérékou minimalną ilością głosów wygrywa wybory prezydenckie (opozycja zarzuca mu sfałszowanie wyników)
2006
Mathieu Kérékou decyduje się opuścić swoje stanowisko, wybory prezydenckie wygrywa Yayi Boni.
Kraj podzielony jest na 12 departamentów. Do 1999 było ich 6.
Północną część kraju pokrywa sawanna z akacjami i baobabami, natomiast na wybrzeżu rosną namorzyny. Wewnątrz kraju występują lasy suche, okresowo zrzucające liście. Zdrzają się również enkalwy wilgotnych, wiecznie zielonych lasów. Piękne parki krajobrazowe tj. Arly i Pendjari, rezerwaty dzikich zwierząt reprezentowane przez takie gatunki jak m.in. lamparty, antylopy, słonie, hieny i wiele gatunków małp, stanowią dużą atrakcję turystyczną.
Benin to kraj rolniczy z przewagą gospodarstw karłowatych. Uprawy dające produkty eksportowe - olej palmowy i kakao - prowadzi się w wilgotniejszej, gęściej zaludnionej części południowej państwa. Miasto Kotonu jest portem i ośrodkiem przemysłowym.
Benin zasłynął przede wszystkim z niezwykle pięknych brązów (w rzeczywitości zwykle są to wyroby z mosiądzu - mimo utartej w historii sztuki nazwy) oraz rzeźb i masek z kości słoniowej. Dzieła te powstawały między XV a XIX wiekiem. Wytwory z Beninu cechuje nadzwyczajna precyzja wykonania (tamtejsze odlewy z brązu są niezwykle cienkie - ok. 2 mm grubości - i realistyczne; wykonywane były techniką traconego wosku).
Brązy z Beninu to przede wszystkim bardzo realistyczne głowy, które zapewne spełniały funkcję komemoratywną (przedstawiały m.in. królów) oraz płytki, dokumentujące ważne wydarzenia historyczne z historii Beninu. Wyroby z kości słoniowej zaczęły pojawiać się między XVI-XVIII wiekiem. Wszystko wskazuje na to, że była to sztuka dworska.
Styl beniński kontynuuje tradycję klasycznych dzieł sztuki z Ife. Miejscowe legendy zresztą zgodnie twierdzą, iż sztukę odlewania brązów przyniósł do Beninu z Ife legendarny Igueghane (w 1280 roku). Możemy więc mówić tu o ciągłości sztuki sięgającej aż kultury Nok.
Brązy z Beninu, obok brązów z Ife, zalicza się do najwspanialszych osiągnięć sztuki afrykańskiej.