Historia AGH

historiaDTWyświetleń: 2437
Historia AGH

Powołanie Akademii Górniczej

31 maja 1913 r. cesarz Franciszek Józef I zatwierdził utworzenie wyższej szkoły górniczej w Krakowie. Fakt ten poprzedził długi ciąg starań o powołanie akademii, która miałaby kształcić inżynierów górników i hutników.

100-lecie powołania Akademii Górniczej

W 1912 r. grupa wybitnych inżynierów i działaczy górniczych pod przewodnictwem Jana Zarańskiego wszczęła zabiegi o zgodę na powołanie w Krakowie wyższej uczelni kształcącej inżynierów górnictwa. Starania te zostały zwieńczone powodzeniem i w 1913 roku Ministerstwo Robót Publicznych w Wiedniu powołało Komitet Organizacyjny Akademii Górniczej, którego przewodniczącym został profesor Józef Morozewicz. Wybuch I wojny światowej w 1914 r. uniemożliwił rozpoczęcie w październiku pierwszego roku akademickiego nowo otwartej uczelni. Urzędnik Magistratu, prawdopodobnie porządkując dokumenty, dopisał w rogu kartki na jednym z dokumentów: „Wskutek wybuchu wojny nie otwarto akademii górniczej, cała sprawa odroczona do spokojnych czasów, 21 marca 1915 r.”.Okres międzywojennyPo odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r., Komitet Organizacyjny podjął ponownie pracę i 8 kwietnia 1919 r., uchwałą Rady Ministrów została powołana do życia Akademia Górnicza w Krakowie. 1 maja 1919 r. Naczelnik Państwa Józef Piłsudski mianował jej pierwszych profesorów.20 października 1919 r. Naczelnik Państwa Marszałek Józef Piłsudski dokonał uroczystego otwarcia Akademii Górniczej w auli Uniwersytetu Jagiellońskiego.15 czerwca 1923 r. położono kamień węgielny pod budowę przyszłego gmachu Akademii Górniczej. Dwa lata później powstał projekt godła Akademii Górniczej (zachowany w Muzeum Historii AGH) sygnowany monogramem B.T. – Bogdan Treter, prawdopodobnie zatwierdzony przez Zebranie Ogólne Profesorów.W 1935 r. odsłonięte zostały przed wejściem do gmachu głównego Akademii pomniki górników i hutników, wykonane z tworzywa ceramicznego przez artystę rzeźbiarza Jana Raszkę.Uczelnia szybko osiągnęła wysoki poziom kształcenia, wchodząc do grona najlepszych europejskich szkół górniczych, a jej pracownicy naukowi uzyskali w niektórych specjalnościach wyniki o doniosłym dla wiedzy i nauki znaczeniu. Ponadto od samego początku swego istnienia uczelnia - co było dla niej charakterystyczne - współpracowała ściśle, w miarę sił i środków, z przemysłem i zachowywała łączność z gospodarką kraju. Rozwój Akademii Górniczej przerwał jednak wybuch II wojny światowej. II wojna światowaWśród 184 aresztowanych przez gestapo profesorów krakowskich uczelni, w ramach akcji „Sonderaktion Krakau” rozpoczętej 6 listopada 1939 r., znalazło się 18 profesorów i 3 docentów, a więc prawie całe grono uczonych AG. Elita naukowa została deportowana do niemieckich obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen-Oranienburg i Dachau. W latach 1939-1945 gmach główny zajął okupacyjny rząd niemieckiej Generalnej Guberni. Mienie uczelni uległo wówczas kompletnej grabieży i dewastacji, a rzeźba św. Barbary została rozbita przez zrzucenie z dachu budynku głównego. Dzięki ofiarności pracowników Akademii Górniczej udało się uratować jedynie część księgozbioru.Działalność Akademii zeszła do konspiracyjnego podziemia, a władze rektorskie starały się odzyskać lub stworzyć prowizoryczną bazę lokalową i materiałową.Dzieje po 1945 r.W pierwszych miesiącach 1945 r. krakowska Akademia Górnicza była jedyną w kraju zorganizowaną uczelnią techniczną. Stała się ośrodkiem pomocy dla innych wyższych szkół technicznych. W jej murach narodziła się Politechnika Krakowska działająca do 1954 r. pod nazwą Wydziały Politechniczne AG. Akademia Górnicza odegrała również decydującą rolę w tworzeniu Politechniki Śląskiej (23 absolwentów AG to profesorowie tej Uczelni) i Politechniki Częstochowskiej, a także przyczyniła się do odradzania się Politechniki Warszawskiej, organizowania Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Gdańskiej.W 1947 r. podjęto wewnętrzną uchwałę, by zmienić nazwę uczelni na „Akademia Górniczo-Hutnicza”. Formalne zatwierdzenie tej uchwały przez władze nadrzędne nastąpiło jednak dopiero w 1949 r.W 1969 r., już jako uczelnia posiadająca 10 wydziałów, Akademia otrzymuje - obok imienia Stanisława Staszica i sztandaru - wprowadzoną centralnie strukturę instytutową.

14 grudnia 1981 r. społeczność akademicka AGH pod sztandarem „Solidarności” odważyła się zaprotestować przeciwko stłumieniu – wprowadzeniem stanu wojennego – wywalczonego poczucia wolności i solidarności. NSZZ „Solidarność” AGH był organizacją uczelnianą, jedyną w Krakowie i jedną z trzech w kraju, które zorganizowały strajki okupacyjne w pierwszych dniach stanu wojennego.W 1999 r. na gmachu budynku głównego A-0 stanęła przywrócona figura Świętej Barbary.

 

AGH w liczbach

Liczba prowadzonych kierunków i specjalności:57 kierunków, w tym ponad 200 specjalności

 Liczba studentów (stan na 30 listopada 2013 r.) ogółem: 36 816

studia stacjonarne (I i II stopień): 26 461studia niestacjonarne (I i II stopień): 6 783 studia doktoranckie (stacjonarne i niestacjonarne): 987 studia podyplomowe: 2 585w tym studenci obcokrajowcy (I i II stopień): 225

Liczba pracowników (stan na 31 grudnia 2013 r.) ogółem: 4 1511) pracownicy naukowo-dydaktyczni: 1 939w tym:prof. zwyczajni.: 181prof. nadzwyczajni: 273, w tym z tytułem profesora: 64 adiunkci: 1 153, w tym ze stopniem doktora habilitowanego: 133 asystenci: 332, w tym ze stopniem doktora 91 2) pracownicy dydaktyczni: 223w tym: starsi wykładowcy: 125wykładowcy: 62lektorzy: 23instruktorzy: 13 3) bibliotekarze dyplomowani: 7

 

AGH w rankingach

III miejsce AGH wśród uczelni technicznych w Polsce w Rankingu Szkół Wyższych „Perspektywy 2014”I miejsce AGH w kategorii „Innowacyjność” w Rankingu Szkół Wyższych „Perspektywy 2014”II miejsce AGH wśród uczelni technicznych w Rankingu Naukowym Uczelni Akademickich tygodnika „Polityka” – maj 2014II miejsce AGH w rankingu Kuźnia prezesów „Rzeczpospolitej” – styczeń 2014I miejsce AGH wśród polskich uczelni technicznych w rankingu „Webometrics” – luty 2014I miejsce AGH wśród polskich uczelni w ilości zgłoszeń do Europejskiego Urzędu Patentowego – marzec 2014

Źródło: http://www.agh.edu.pl/uczelnia/historia-i-tradycja/historia-agh/